ARTWORK
Vibrant Forms
Drawings
Soft Forms
Paintings
Achromatic Forms
Geometrisations
Rhythmics
terracotta reliefs
Flags
Multiflex
Art Group
In Gallery
Exhibitions
Relation of the internal and the external space is a field where I explore the possibilties of expression, abstraction, through different mediums and disciplines.Mainly, my works are in the form of paintings – objects, objects – paintings from several series, where in a a few levels in mutual relations of elements are establishing relation between state of rhythm and rhythmics in process.The dominant forms are plates, built and marked on selected areas of the picture, fitted in and connected to each other as a symbolic system of keys. Abstract, two – dimensional arrangement of colours, surface and symbols and reduced into a strictly geometrical form, can be compared to the Hard – edge painting and minimalism in the visual art .
Osnovna premisa mog slikarskog izražavanja, već duži vremenski period, odnosi se na potrebu za stalnim eksperimentisanjem sa samim konstruktom slike – materijalom od koga je slika “sačinjena”. U već uspostavljenom sistemu geometrijskih, redukovanih formi koje čine moj slikarski izraz, površina slike – njena pikturalna vrednost, afirmiše se kao još jedno polje delovanja i mogućnosti za izražavanje. Pozicioniranje materijala/materije kao gradivnog elementa slike, pruža mogućnost rada i istraživanja u “proširenom polju slikarstva” gde određena svojstva upotrebljene materije, pružaju potencijal za razvijanje specifičnog umetničkog izraza.
Upotrebom nekonvencionalnih slikarskih podloga – aluminijum, pliš, PVC materijali, folije, vuneni štof…slika postaje deo procesa kojim je “prevodim” u sliku-objekat, pored već ustanovljenog plastičkog jezika/sistema organizacije površine. Ovakav skulpturalan tretman slike kao objekta, pruža mi čitav niz novih modaliteta u pozicioniranju njenog vizuelnog i prostornog dejstva. U isto vreme, odabrani materijal, uz minimalne intervencije, čini osnovu sistema geometrijskih slika – formi koje su svesno lišene boje (korišćeni materijali su najčešće ahromatski) i u takvom redukovanom poretku svih formalnih elemenata, uspostavlja se relacija između ritma kao stanja i ritmovanja kao procesa.
Dominanatan materijal korišćen u radu je tekstil – vuneni štof, koji u samom procesu stvaranja postaje materijal koji “čini” sliku tj. prevodi je u objekat. Upotrebom tekstila kao gradivnog elementa, podloga slike postaje primarno područje objekta – predstave, sa određenim specifičnostima i kvalitetima – mekoće, elastičnosti, taktilnosti…
U samoj organizaciji prostora slike – objekta dominiraju geometrijske forme, koje su markirane spojevima (šavovima) i koje se međusobno uklapaju. Spojevi su negde suptilni i blago naznačeni, a na nekim radovima su robusni i naglašeni – čineći na taj način, reljefni crtež koji iz plohe izlazi u prostor. Mekoća samog materijala koji čini sliku i gradi kompoziciju, suprostavljena je tvrdoći linearnog crtačkog sistema koji se pojavljuje kao mreža linija određene dinamike.
Bosiljka Zirojević Lečić
prof. Ljubomir Vučinić
INSIGHT INTO THE SUBLIME PROCESS OF VISUAL CREATION
_____________
Uvid u plemenit likovni postupak
prof. Ljubomir Vučinić
2013. Beograd,
Prodajna galerija Beograd,
slike – objekti
INSIGHT INTO THE SUBLIME PROCESS OF VISUAL CREATION
The paintings of Bosiljka Zirojević can be interpreted from the vantage point of creation, as a quest for the sequence of layered surfaces of her artistic endevour. The emission characterized by elaborate sensibility, both coherent and harmonious in its nature, appears suggestively, without compromise, and, as such, already produces a strong experience through its visual effect. To take a structural – analytical approach to the cohesion and composition of the picture is valid only when seeking the cognitive context in parellel with its visible content.
Geometrization, a term with which the author entitles a set of her paintings, reflects implicitly the overall artistic work of Bosiljke Zirojević. Its determinants guide the audience through the intellectual context of sublimated artificiality. Geometry is a position of the object found in the well-devised space created by the artist, whose paintings result from calm, steady and throughtful action. The dominant forms are plates, built and marked on selected areas of the picture, fitted in and connected to each other as a symbolic system of keys. The forms generated by the artist are perfect mechanisms of correlated energy values operating in synergy. On the border of two plates, or the very point of their connection, there is a line that we can comprehend as a graphical representation of a mathematical formula from its initiation. The spaces that arise before us are monochromatic and thus create a unique tone – Bosiljka primarily uses two colours – in correlation, in a complementary way, without the conflict and high pitch of contrast.
Dichotomy, as bipolar and binary, is an additional determinant of these connections. Terracotta is the prevailing pictorial material, subtly and systematically built in a unique personal procedure on a light canvas base, which suggests a powerful visual and tactile quality of relief. A dense fluid envisaged by the primary layer of black acrylic paint with an inner bluish note is a visual reflection of metal, reinforced by the graphite. Connecting soil and metal, extracting light from the mud pigment, equals the bravery of an alchemical experiment, making this the painter’s manifesto for the freedom of artistic expression. To experience and understand Bosiljka’s paintings, it is important to be aware of their iconic aspect, the matching of the central area of the picture with one’s line of vision, which introduces the observer into a much broader space where only one fragment has been artistically presented. This reduction guided by a reflective process has not taken away the primary vibration of the image. Rather, the compacted manual sequencing and pasting of materials has sublimated the emanation of structure. The presence of this potential energy is seen as a charge needed for creative work in a different world.
The singularity of this calm, but powerful, sublime artwork is completely in line with the personal qualities of the painter, Bosiljka Zirojević. This is where the essential artistic position is achieved – being yourself and at the same time being honest and communicative.
prof. Ljubomir Vučinić
Uvid u plemenit likovni postupak
Slike Bosiljke Zirojević moguće je tumačiti sa polazišta nastajanja, tragajući za sledom naslojenih stvaralačkih površina. Emisija promišljenog senzibiliteta, koherentna i skladna, pojavljuje se sugestivno bez kompromisa i kao takva, dovoljna je da svojim vizibilitetom ostvari doživljaj. Prići strukturalno – analitički jedinstvu slike, njenom sklopu, validno je samo sa aspekta tragalaštva za kognitivnim kontekstom u paraleli sa vidljivim sadržajem.
Geometrizacija je termin kojim autorka naslovljava ciklus svojih slika, implicitno se odražavajući na celokupno stvaralaštvo Bosiljke Zirojević. Svojim determinatama recipijentima služi kao vodilja kroz intelektualni kontekst sublimirane artificijelnosti. Geometrija je pronađena pozicija objekata u osmišljenom prostoru umetnice, čije slike su nastale smirenom i staloženom, promišljenom akcijom.
Dominantne su forme ploča, izgradjenih ili markiranih na izabranom prostoru slike, koje se medjusobno uklapaju jedna u drugu po sistemu ključa. Forme koje autorka stvara – gradi su savršeni mehanizmi, pretpostavljenih energetskih vrednosti, u funkcionalnom sadejstvu. Na granicama dve ploče, bolje rečeno na njihovom spoju, vidljiva je linija koju možemo konotirati kao grafički prikaz matematičke formule iniciranog dešavanja. Prostori koji se uzdižu pred nama su monohromni te stvaraju jedinstven fon – Bosiljka uglavnom koristi dve boje – u korelaciji / saglasju, komplementarno, bez konflikta i vriska kontrasta.
Dihotomija, bipolarno i binarno su dodatne determinante ovih spojeva. Terakot je dominantna piktoralna materija, suptilno i sistematično gradjena, jedinstvenim ličnim postupkom, na lakoj platnenoj osnovi sa koje se vidljivo i taktilno sugeriše moć reljefa. Zgusnuti fluid koji nam dočarava crni akril sa unutrašnjim plavim prizvukom, kao primarni nanos, vizuelna je refleksija metala koja se pojačava upotrebom grafita. Spajati zemlju i metal, izvlačiti svetlo iz blatnog pigmenta ravno je hrabrosti alhemičarskog eksperimenta, što je slikarkin manifest umetničke slobode. Za doživljaj i saznanje koje može da nam pruži Bosiljkina slika, važna je njena ikonička vizura, podudaranje centra prostora slike sa očnom visinom što posmatrača uvodi u značajno veći prostor, čiji je samo fragment slikovno prezentovan. Redukcija vođena konsekventnim misaonim procesom nije ukinula primarnu vibraciju slike, već je zbijenim ručnim nizanjem i lepljenjem materijala sublimirana emanacija strukture. Prisustvo te potencijalne energije se očituje kao potreban naboj za konstituisanje stvaralaštva u nekom drugačijem svetu.
Singularitet ovog smirenog ujedno i moćnog, plemenitog slikarskog dela u potpunoj je jednakosti sa osobenim kvalitetima ličnosti slikarke Bosiljke Zirojević. Na toj relaciji je ostvarena esencijalna umetnička pozicija – biti samo svoj a opet iskren i komunikativan.
prof. Ljubomir Vučinić
(2013. Beograd, Prodajna galerija Beograd, slike – objekti)
Sava Stepanov
On “Soft Paintings” by Bosiljka Zirojević Lečić
_____________
O “mekim slikama” Bosiljke Zirojević-Lečić
Sava Stepanov
On “Soft Paintings” by Bosiljka Zirojević Lečić
What Porempski predicted back in the seventies has now become a reality: the dominance of new visual media is manifested as a continuous pulsation of technological images that governs global communication networks and human relations. In a time of accelerated change, a painting (and its technological and digital variations) have become fully incorporated into the everyday life in the first two decades of the 21st century. Lev Manovich, the renowned American media researcher states that these and similar paintings/images are increasingly becoming selected, established, promoted and distributed by a powerful computer algorithm. A new, contemporary visual domain has now been created; a painting is no longer the leading visual language within a culture, nor is it completely dominant in the art of our time, since the sensibility of a contemporary man has first been introduced and later accustomed to some other, different paintings/images.
However, painting is still very present within art practice. In a world of global media, it seeks to preserve its own exclusivity of human origin and meaning. Divna Vuksanović, a Belgrade theorist of contemporary art is convinced that the artist is able to oppose the general process of digitalization with actions that imply a “return to the body / hand”, which calls for the artist’s direct activism in contextual events. In any case, relations have been changed. Today’s painter has lost the aura of excellence that his/her predecessors had in some earlier times and previous social systems, but he/she still remains a creator of integrity and authority. In fact, today an artist is a citizen and no longer just a witness, commentator or reviewer of current affairs; but rather an authentic actor and a constituent of everyday life striving to determine “humanity” (Žižek) in his/her art and contextualize it socially.
Starting from her early works created in the prelude period, Bosiljka Zirojević Lečić, a Novi Sad painter has understood and treated the painting as a field of possible reconsiderations of her ontological postulates, but also as a possibility of exclusive action in the “extended field of a painting”. At the turn of the century, this young artist managed to form works of simple, precise and minimalist lapidary plastic characteristics. Applying the principle of less is more and renouncing narrative, Bosiljka Zirojević Lečić uses pictorial (but also non-artistic) elements to organize a flexible whole whose message is read at the level of representative formal principles. Solid geometric linearity, construction, materialized structure and combination of different materials act as a clearly defined counterpoint to the chaotic social relations, destruction and chaos of today’s world. Therefore, Bosiljka Zirojević Lečić creates her own flexible system as a model for the reorganization of society in crisis and the reestablishment of order and harmony. This solution is based on geometric rationalism, precision and clarity i.e. on the evocation of principles that have been used by artists since the first half of the 20th century thanks to Russian constructivists, Malevich, Mondrian and De Stijl, Bauhaus and many other proponents of rationalist painting after them who sought to modernize art and the society.
In such rich history of geometric painting, it is not easy to establish one’s own authorial uniqueness to which a true artist pleads. Bosiljka Zirojević Lečić is too serious an artist to be satisfied only with “facade” effects. Through continuous action, she comes to her own solutions, to completely unconventional and unusual paintings, to a unique opportunity to express her own sensitivity and personality. In the series of works “Soft Forms, Sharp Forms” named after the predominant soft textile materials and precise geometric drawings, she does not make any linguistic concessions. The minimalist drawing is drawn with “ruler-precise” lines or the linearity is achieved by stitching and sewing sharp and straight edges of the fabric; the color reduction is monochromic and is in the tones of selected textile-woven materials. The result is concrete, tangible; even the line reaches its reification, geometric fields are made of unconventional material (wool, textile canvas) in a way that it erases the impression of illusoriness, making the painting a real phenomenon. With this rational and precisely “made” painting, the artist leads us to the essence of her artistic thought, which she subtly opposes to the world crisis: she opposes her personalized idea of soft and sensitive construction to the destruction, calmness and rationalism of geometry to the chaos of the world…
In fact, Bosiljka Zirojević Lečić contrasts her own sensitivity brought into every inch of her paintings with the brutalities of our times; she confronts the uneasy feeling of threat imposed on us by the ruling ideology of “angry capitalism” which, together with the accompanying philosophy of profit burdened the social relations with dehumanization and lack of emotionality, endorsing the ruthless use of people and a permanent feeling of existential insecurity …
Bosiljka Zirojević Lečić is one of those artists who, with her dedicated and continuous work, manages to create unusual solutions. The artwork cycle “Soft Forms, Sharp Forms” is indicative because this painter managed to create a “conventional” painting through uncustomary features of her creative work in quite an unobtrusive, discreet way. However, in this uncustomary process, she found a clearly personalized means of expression. No matter how unexpected and unusual the elements of a painting might appear, this artist continues to rely on the primary effects of the fine arts elements: a clear and precise line; a color most often reduced to minimalist surface; an interesting material or combination of materials (color, terracotta powder, terracotta, aluminum strips, plaster, fabric, etc.). They all sovereignly redefine the principles and meanings of the fundamental patterns in painting or object-painting. On the other hand, perhaps the most precious feature of Bosiljka Zirojević Lečić’s painting is her true respect for the aesthetic and ethical principles of painting and its corresponding effects. Currently, in the time of global medialization, digital technology, machine and spiritual automation, at the doorstep of humanoid and intelligent robotics – in other words – in the time rushing towards further dehumanization, she strives to preserve the humanity of creators and spectators by synthesizing aesthetic and ethical message and reach the authentic human features and values of her work. Such art seeks to preserve our human integrity; it is a shelter for the eternally afflicted human soul. That is why the paintings of Bosiljka Zirojević Lečić are a true contribution to current art, our culture and the time we live in.
Novi Sad, August 2021
Sava Stepanov
O “mekim slikama” Bosiljke Zirojević-Lečić
Ono što je Porempski predviđao još davnih sedamdesetih godina, danas je postalo stvarnost: dominacija novih vizuelnih medija se manifestuje kao neprekidna pulsacija tehnoloških slika koja vlada globalnim komunikacijskim mrežama i odnosima među ljudima. U vremenu ubrzanih promena slika je, u svim svojim tehnološko-digitalnim varijacijama, potpuno inkorporirana u svakodnevlje uvodnih decenija XXI veka. Te i takve slike – kako to konstatuje ugledni američki istraživač medija Lev Manevič – danas sve češće bira, uspostavlja, promoviše i distribuira moćni kompjuterski algoritam. Stvorena je nova, ovovremenska vizuelnost – slikarstvo više nije vodeći vizuelni jezik u kulturi, niti je potpuno dominantna u umetnosti našeg doba jer su senzibilitetu savremenog čoveka prvo nametnute a potom postale bliže neke druge i drugačije slike.
Ipak, u umetničkoj praksi slikarstvo je još uvek u opticaju: u globalno medijalizovanom svetu ono nastoji da sačuva vlastitu ekskluzivnost humanog porekla i značenja. Beogradska teoretičarka savremenih umetničkih praksi Divna Vuksanović je uverena da se sveopštoj digitalizaciji umetnik može suprotstaviti postupcima koji podrazumevaju ”povratak telu/ruci”, a što priziva izravni umetnikov aktivizam u kontekstualnim zbivanjima. U svakom slučaju, odnosi su promenjeni – današnji slikar je izgubio oreol izuzetnosti koji su imali njegovi predhodnici u nekim ranijim vremenima i predhodnim društvenim sistemima, ali je on i dalje stvaralac od integriteta i autoriteta. Zapravo, danas je umetnik – građanin; on više nije samo svedok, komentator ili kritičar aktuelnih zbivanja nego je autentični akter i konstituent svakodnevlja koji teži da svojoj umetnosti odredi “čovečnost” (Žižek) te da je društveno kontekstualizuje.
Novosadska slikarka Bosiljka Zirojević-Lečić je, još od svojih ranih radova nastalih u preludijskom periodu, sliku shvatila i tretirala kao polje mogućih preispitivanja njenih ontoloških postulata ali i kao mogućnost ekskluzivnog delovanja u “proširenom polju slikarstva”. Tokom prekretnice vekova mlada umetnica je uspela da formira dela jednostavnih, preciznih i minimalističkih lapidarnih plastičkih karakteristika. Primenjujući načelo less is more i odričući se narativnosti, Bosiljka Zirojević-Lečić pikturalnim (ali i nelikovnim) elementima organizuje plastičku celinu čija se poruka iščitava na nivou reprezentativnih formalnih principa. Čvrsta geometrijska linearnost, konstrukcija, materijalizovana struktura, kombinacija različitih materijala doimaju se kao jasno definisan kontrapunkt haotičnim društvenim odnosima, destrukciji i haosu današnjeg sveta. Dakle Bosiljka Zirojević-Lečić uspostavlja vlastiti plastički sistem kao svojevrsni model za preuređenje društva u krizi, za uspostavljanje sklada, reda i harmonije. To plastičko rešenje je zasnovano na geometrijskom racionalizmu, preciznosti i jasnoći, zapravo na evokaciji principa koji su u umetnosti u opticaju još od prve polovine XX veka zahvaljujući ruskim konstruktivistima, Maljeviču, Mondrijanu i De Stijlu, Bauhausu te brojnim potonjim zagovornicima racionalističkog slikarstva kojim se težilo modernizaciji u umetnosti, baš kao i modernizaciji društva.
U toj bogatoj istoriji geometrijskog slikarstva nije lako konstituisati vlasititu autorsku specifičnost na koju pledira istinski umetnik. Bosiljka Zirojević-Lečić je preozbiljna umetnica da bi se zadovoljila samo “fasadnim” efektima. Kontinuiranim delovanjem ona dolazi do vlastitih rešenja, do sasvim nekonvencionalnih i neobičnih slika, do jedinstvene mogućnosti da iskaže sopstvenu osećajnost i personalnost. U ciklusu “Meke forme, oštre forme” tako nazvanom zbog prevladavujćih mekih tekstilnih materijala i preciznog geometrijskog crteža, ona ne pravi nikakve jezičke ustupke. Minimalistički crtež je nacrtan “lenjirski” preciznim linijama ili je linearnost ostvarena prošivanjem i ušivanjem oštrih pravolinijskih ivica tkanine; bojena svedenost je monohromijska i u tonovima je odabranih tekstilno-tkanih materijala. Rezultat je konkretan, opipljiv a i sama linija dostiže svoju reifikaciju; geometrijska polja su od nekonvencionalnog materijala (vuna, tekstilno platno) i to kao da briše utisak iluzivnosti čineći sliku realnim fenomenom. Tom i takvom racionalno i precizno “napravljenom” slikom, umetnica nas odvodi do suštinske namere svoje umetničke misli koju suptilno suprotstavlja svekolikoj krizi sveta: ona svoju personalizovanu ideju meke i uosećajene konstrukcije suprotstavlja destrukciji, mirnoću i racionalizam geometrije suprostavlja haosu sveta… Zapravo, Bosiljka Zirojević Lečić vlastitu osećajnost koju je unela u svaki santimetar slike suprotstavlja brutalnostima aktuelnog doba, ona se konfrontira nelagodnom osećanju ugroženosti koje nam nameće vladajuća ideologija “besnog kapitalizma” koji je svojom filozofijom dolara i profita nametnuo društvene odnose obremenjene dehumanizacijom i neemocionalnošću, koji je ozvaničio nemilosrdnu upotrebu čoveka i permanento osećanje egzistencijalne nesigurnosti…
Bosiljka Zirojević-Lečić je jedna od onih umetnica koja svojim posvećeničkim i kontinuiranim delovanjem uspeva da ostvari neuobičajena rešenja. Ciklus “Meke forme, oštre forme” je indikativan jer na jedan nenametljiv, reklo bi se čak diskretan način, ova slikarka neuobičavanjem svog stvaralačkog postupka dospela je do – “konvencionalne” slike. Međutim, tim neuobičavanjem ona je iznašla jasno personalizovan način izražavanja. Bez obzira koliko su elementi plastičke celine slike neočekivane i neuobičajene, umetnica je ostala konstantno oslonjena na primarnost dejstva likovnih elemenata – na jasnu i preciznu liniju, na boju koja je najčešće svedena na minimalističku plošnost, na zanimljivu materijalizaciju i kombinaciju materijala (boja, terakotni prah, terakota, aluminijumske trake, gips, tkanina i sl.) kojima u slici ili slici-objektu suvereno redefiniše načela i značenja osnovnog obrasca. Ipak, možda najdragoceniji specifikum slike/slikarstva Bosiljke Zirojević-Lečić predstavlja njeno istinsko poštovanje estetskih i etičkih načela slike i njenog dejstvenog smisla. Ona u aktuelnom trenutku, u vremenu globalne medijalizacije, digitalne tehnologije, mašinske i duhovne automatizacije, u predvorju humanoidne i inteligentene robotike, dakle u vremenu u kojem je sve usmereno ka daljoj dehumanizaciji – teži da sintezom estetsko-etičkih poruka sačuva ljudskost stvaraoca i spektatora, da dosegne autentične humane osobenosti i vrednosti svog dela. Takva umetnost nastoji da sačuva naš ljudski integritet; ona je “sigurna kuća” večno napaćenoj čovekovoj duši. Zbog toga slike Bosiljke Zirojević-Lečić jesu istinski doprinos aktuelnoj umetnosti, našoj kulturi i vremenu u kome živimo.
Novi Sad, kraj avgusta 2021. godine
Sava Stepanov
NEWS
Galerija Akademije Umetnosti, Projekat Slika 2023
Galerija Akademije umetnosti Bulevar Mihajla Pupina 20 26. septembar – 06. oktobar 2023. Otvaranje u utorak (26. septembar) u 20.00 Katedra za slikarstvo Departmana likovnih i primenjenih umetnosti vas poziva na otvaranje izložbe “PROJEKAT SLIKA” u utorak 26....
VIDEO. Podkast ARSFID. Bosiljka Zirojević Lečić i Aleksandra Vrebalov
U trećoj epizodi podkasta ARSFID o stasavanju vanserijske generacije umetnica u izazovnim vremenima, školovanju - radu - karijeri u svetu, iskustvima, važnim lekcijama, radu sa mladim umetnicima, prevazilaženju granica u umetnosti, interdisciplinarnosti u umetnosti,...
Umetnički paviljon „Cvijeta Zuzorić” SUSRETI
Umetnički paviljon „Cvijeta Zuzorić” 17. mart – 6. april 2023. Otvaranje izložbe: petak, 17. mart u 19 časova Slikarska sekcija ULUS-a vas ljubazno poziva da prisustvujete otvaranju izložbene manifestacije „SUSRETI” u Umetničkom paviljonu „Cvijeta Zuzorić”. Izlažu:...